ونسا گفت: «چشم انسان به شدت حساس است، بههمین دلیل اجسام خارجی مثل ایمپلنتهای شبکیهی فلزی، بسیار آسیبرسان هستند و باعث تورم میشوند؛ اما ایمپلنتِ مصنوعی بیولوژیکی نرم و مبتنی بر آب است و با محیط چشم انسان خیلی سازگارتر است.» تاکنون، عملکرد این دستگاه فقط در آزمایش ثابت شده است. مرحلهی بعدی آزمایش این شبکیهی چشم بهصورت ایمپلنت زیستیِ واقعی است. این دستاورد در مجله Scientific Reports شرح داده شده است.