چگونه برخی دایناسورها روی دو پا ایستادند؟
مجله علمی ایلیاد - آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چه چیزی به دایناسورهای اولیه کمک می‌کرد روی دو پای عقب خود بایستند؟
محققین نشان داده‌اند که تحقیقات جدید بیان‌گر این است که عضلات بزرگ در دم‌های دایناسورهای اولیه به آن‌ها کمک می‌کرد که روی چهار پا حرکت کرده و تنها روی دو پای عقب خود بایستند. حرکت روی دو پا در دایناسورها از دایناسورهای اولیه‌ی کهن و بسیار کوچکتر به ارث رسیده است. محقق اصلی پژوهش، اسکات پِرسونز، دانشجوی فوق دکترا در دانشگاه آلبرتا در کانادا گفت: «نکته‌ی این تکامل در دم‌های آن‌ها است.»
پِرسونز گفت: «دم‌های دایناسورهای اولیه عضلات بزرگی داشت که به پای آن‌ها قدرت می‌داد. داشتن این توده عضلانی، قدرت و انرژی لازم را برای حرکت و ایستادن دایناسورهای اولیه روی دو پای عقب‌شان فراهم می‌نمود. ما اثر مشابهی را در بسیاری مارمولک‌های امروزی که بلند شده و روی دو پا می‌دوند، می‌بینیم.»
در گذر زمان، دایناسورهای اولیه تکامل یافته و توانستند سریع‌تر و مسافت‌های طولانی‌تری را بدوند. بنا بر مطالعه‌ای که در مجله‌ی Theoretical Biology منتشر شد، انطباق‌هایی همچون طویل شدن اندام عقبی به دایناسورهای قدیمی اجازه داد که سریع‌تر بدوند، در حالی‌که اندام کوچکتر جلویی به آن‌ها در کاهش وزن بدن و افزایش تعادل کمک کرد.
در نهایت، برخی دایناسورهای اولیه حرکت روی چهار پا را به‌طور کلی کنار گذاشتند. این پژوهش همچنین تئوری‌های مبنی بر اینکه دایناسورهای اولیه تنها به هدف آزادگذاری دست‌هایشان برای شکار طعمه روی دو پا می‌ایستادند را بی‌ارزش کرد.
نوشته: Zee Media Bureau
ترجمه: مجله علمی ایلیاد