با بدترین انقراض‌های دنیا آشنا شوید.
مجله علمی ایلیاد - انقراض‌ها همواره اتفاق میافتند. در حقیقت، بیش از ۹۰ درصد گونه‌هایی که روزی در زمین زندگی کرده‌اند، منقرض شده‌اند. موجودی زنده از بین می‌رود و دیگری جوری تکامل می‌یابد تا جای آن‌را بگیرد. اما طی ۵ دورة ۵۰۰ میلیون سال اخیر، انقراض‌ها دست کم از نظر زمان جغرافیایی به سرعت رخ داده‌اند و ۵۰ تا ۹۰ درصد گونه‌های زنده را از بین برده‌اند. معروف‌ترین انقراض بزرگ تاریخ، ۶۵ میلیون سال پیش زمانی که دایناسورها از بین رفتند، اتفاق افتاد. به‌نظر می‌رسد، این انقراض که «انقراض کرتاسه» نام دارد، پس از برخورد سیارکی عظیم به زمین رخ داده باشد. دایناسورها تنها قربانیان این حادثه نبودند. طی این انقراض، نزدیک به ۵۰ درصد کل گونه‌های حیات از بین رفتند.
هر چقدر هم که بد به نظر برسد، این انقراض بدترین انقراض در تاریخ زمین نیست. قرن‌ها پیش از آن که دایناسور ها در سیاره‌ی ما پرسه بزنند، یعنی در حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش، انقراض «پرمین تریاسه» نزدیک به ۹۰ درصد کل حیات را از صحنه‌ی روزگار محو کرد. دانشمندان تئوری‌های متفاوتی برای آن‌چه سبب این انقراض شده است، دارند. برخی عقیده دارند همانند آن چه در زمان انقراض دایناسورها روی داد، دنباله‌دار یا سیارکی عظیم به زمین برخورد کرده است. اخیراً نیز دانشمندان فعالیت‌های آتشفشانی در سیبری امروزی را به‌عنوان عامل این انقراض پیشنهاد کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند کربن دی‌اکسید و متان خارج شده توسط کوه‌های آتشفشانی، اقیانوس‌ها را اسیدی‌تر و زمین را گرم‌تر کرده‌اند و در نهایت باعث این انقراض شده است.
در سال ۲۰۱۴، دانشمندان موسسه‌ی فناوری ماساچوست آمریکا، ایده‌ی آتشفشان را گامی دیگر به جلو بردند. آن‌ها یک موجود زنده‌ی متان‌ساز که «متانوسارکینا» نامیده می‌شوند را در نظر گرفتند که به کمک نیکل‌هایی که توسط آتشفشان خارج شده بود، رشد و نمو یافته است. متانوسارکینا برای زنده ماندن به نیکل نیاز دارد. زمانی که نیکل وارد ذخایر آبی شده و در سراسر جهان جاری شد، متانوسارکینا نیز گسترش پیدا کرده و بیشتر و بیشتر متان تولید و منتشر کردند. ذخیرة اکسیژن به انتهای خود رسید و گونه‌ها از بین رفتند و بدن تجزیه شده‌ی آن‌ها منبع غذای دیگری برای متانوسارکینا فراهم آورد که در نهایت باعث آزاد شدن مقدار بیشتری از متان شد.
تمام دانشمندان با این نظریه که یک موجود زنده تک سلولی دارای چیزی باشد که بتواند ۹۰ درصد گونه‌های زنده زمین را از بین ببرد، متقاعد نمی‌شوند. شاید سیارک، آتشفشان‌ها و موجودات زنده‌ی متان‌ساز، نیروهای‌شان را روی هم گذاشته باشند؟ دانشمندان به بررسی‌های بیشتر این رویداد ادامه می‌دهند. برای حل چیزی که می‌تواند معمایی فکری باشد و به منظور تفکر عمیق در این که چگونه می‌توان از انقراضی در این مقیاس جلوگیری کرد.
نوشته: کارن کیرکپاتریک
ترجمه: مجله علمی ایلیاد