توجه والدین به گوشی‌های همراه و سوءرفتار کودکان

 

 

مجله علمی ایلیاد - آیا گوشی‌های هوشمند باعث گریه و زاری کودکان خردسال می‌شود؟ کودکانی که والدین‌شان در جمع‌های خانوادگی از گوشی‌های هوشمند یا تبلت‌شان استفاده می‌کنند، به میزان بیشتری در معرض سوء‌رفتارهایی از قبیل گریه و زاری و بدخلقی قرار دارند. پنج سال پیش محققی به نام «براندون مک دانیل» به هنگام تحقیق در مورد نقش مخرب فناوری بر روابط و تعامل‌های چهره به چهره، اصطلاح «تکنوفرنس» را ابداع کرد. یافته‌های جدید مک دانیل درباره کودکان و والدین، تمرکز ویژه‌ای بر تاثیر فناوری در رشد کودک داشته است. 

مک دانیل که استادیار علوم خانواده و رشد انسانی در دانشگاه ایالت ایلینویز است، این سوال را مطرح کرد: «آیا دوست دارید کسی به شما اهانت کند یا وسط حرفتان بپرد یا حرف‌های شما را نادیده بگیرد؟» همین مورد در کودکان هم صادق است؛ اما چون آنها بزرگسال نیستند، با کارهای دیگر درصدد بروز احساسات خود بر می‌آیند. یقیناً بیشتر والدین عاشق فرزندان خود هستند؛ ولی اگر به‌طور پیوسته به گوشی‌های هوشمندتان خیره شوید، کودکان در درک این عشق و محبت به مشکل برخواهند خورد. در تحقیقات بسیاری به اثر فناوری بر فعالیت‌های روزانه‌ی کودکان پرداخته شده است. کودکان بین ۸ تا ۱۸ سال تقریباً روزانه ۷.۵ ساعت از نمایشگرها برای سرگرمی استفاده می‌کنند. آنان از تلویزیون، کامپیوتر، گوشی هوشمند و یا وسیله دیگری استفاده می‌کنند. 

اما در این مطالعه، ۱۶۸ مادر و ۱۶۵ پدر از ۱۷۰ خانواده مورد بررسی قرار گرفتند. محققان درباره‌ی میزان استفاده والدین از گوشی‌های هوشمند، تبلت، لپ تاپ و سایر فناوری‌ها و نحوه ایجاد خلل در جمع‌های خانوادگی توسط این دستگاه‌های نوین از آنها سؤال کردند. تکنوفرنس یا همان تداخل فناوری می‌تواند شامل چک کردن پیام‌های گوشی هوشمند در حین صرف غذا یا انجام فعالیت‌های روزانه با کودکان خود باشد. وقتی از والدین خواسته شد تا اطلاعاتی در خصوص میزان استفاده از گوشی‌های هوشمند خود بدهند، اعلام کردند که مقاومت در برابر عدم چک کردن پیام‌ها و تماس‌های تلفنی کار واقعاً دشواری است.

 

شرکت‌کنندگان در مطالعه اعلام کردند که چک کردن وسایل ارتباطی به چه میزان حواس آنها را از کودکان خود پرت می‌کرد. در حدود نیمی از والدین گفتند که فناوری روزانه سه یا چند بار در روابط آنان با فرزندان خود خلل وارد می‌کند؛ ۲۴ درصد به‌مدت دو بار و ۱۷ درصد به مدت یکبار در روز در روابط خود با فرزندان دچار مشکل شدند. مادران اعلام کردند که استفاده‌ی آنها از تلفن‌های هوشمند مشکل‌آفرین‌تر از استفاده پدران است. والدین به سوالاتی در خصوص دفعات گریه و زاری و کج خلقی فرزندان خود پاسخ دادند. در برخی مواقع، کودکان علائمی از بی‌قراری، بیش فعالی و سوء‌رفتارهای دیگر بروز دادند. یافته‌ها از این مسئله حکایت داشت که استفاده‌ی کم یا ظاهراً عادی از ابزارهای ارتباطی هوشمند به‌بروز مشکلات رفتاری در کودکان منجر می‌گردد. اما با این حال، رابطه‌ی علت و معلولی به تایید نرسید. اگر استفاده از گوشی‌های هوشمند در اوقات خانوادگی در کیفیت رفتارهای والدین تاثیر منفی می‌گذارد، باید شاهد واکنش بدتر از جانب کودکان باشیم. 

«سوزان نيومان»، استاد آموزش‌های دوران کودکی در دانشگاه نیویورک سیتی گفت: «آنچه من به‌طور اغلب می‌بینم این است که والدین کاملاً فرزندان‌شان را نادیده می‌گیرند و این کار به رفتارهای بدی منجر می‌شود، زیرا نیازهای فرزندان به‌طور کامل مورد چشم پوشی قرار می‌گیرد. کودکان موجودات اجتماعی هستند و به تعامل‌های فرزند و والدین نیاز دارند. وقتی والدین اوقات خود را به بازی با گوشی‌های هوشمند خود اختصاص دهند، کودکان از نیازهای اساسی انسانی محروم می‌شوند. متاسفانه، شرایط زمان ایجاب می‌کند که ما همواره این گوشی‌ها را همراه خود داشته باشیم. والدین باید زمان خود را در طول روز طوری تنظیم کنند که به‌هنگام صرف غذا یا آماده شدن کودکان برای رفتن به مدرسه از این گوشی‌های هوشمند پرهیز کنند. لذا باید دقت ویژه‌ای در زمان استفاده از وسایل ارتباطی هوشمند به خرج دهیم تا خللی در این روابط پدید نیاید.

نوشته: مائورین سالامون
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد