رد ادعای تاریخی در خصوص جزیره‌ی ایستر
مجله علمی ایلیاد - تحقیقات جدید از شواهدی مخالف با این عقیده قدیمی پرده می‌بردارد که جمعیت ما قبل تاریخ جزیره‌ی ايستر در ایجاد فاجعه اکولوژیکی از طریق جنگل‌زدایی سریع و بهره‌برداری بیش از حد منابع طبیعی دست داشته‌اند. یافته‌های جدید که در مجله آمریکایی Physical Anthropology منتشر گردید، از این ایده پشتیبانی می‌کند که داستان جزیره‌ی ايستر جالب‌تر و پیچیده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شد.
«کارل ليپو»، استاد انسان‌شناسی دانشگاه بينگهمپتون خاطر نشان کرد: «داستان قدیمی می‌گوید که با گذشت زمان مردم این جزیره از منابع خود استفاده کردند و منابع غذایی‌شان رو به پایان بود. یکی آز منابع احتمالی که ساکنان جزیره مصرف کردند، درختانی بودند که در این جزیره رشد می‌کرد. ساکنان با درختان قایق پارویی می‌ساختند و نبود درخت به معنای نبود قایق پارویی و از دست رفتن فرصت ماهی‌گیری بوده است. پس آن‌ها ناگزیر تاکید بیشتری بر غذاهای زمینی کردند. با این شرایط، میزان بهره‌وری به دنبال فرسایش خاک کاهش پیدا کرد و زمین‌های حاصل‌خیز برای کشت محصول نایاب گردید. این است شرح حکایت قدیمی.»
پورفسور ليپو و همکارانش از دانشگاه بريستول انگلستان، دانشگاه کريستين آلبرشت آلمان، موزه کن تيکى نروژ و دانشگاه‌های اورگون و هاوایی به تجزیه و تحلیل بقایای انسانی، گیاهی و جانوری محل‌های باستان‌شناسی «آناکنا» و «آهو تپيو» در جزیره ايستر پرداختند. محققان از تحلیل‌های ایزوتوپ نیتروژن و هیدروژن و ایزوتوپ ویژه‌ی ترکیبی به جای مانده از انسان‌های ما قبل تاریخ برای ارزیابی منابع دریایی و خشکی استفاده کرده و ارزش‌های مبنا را بررسی کردند.
از تحلیل‌های ایزوتوپى مشابه نمونه‌های دریایی و گیاهی مدرن-باستانی برای بررسی ویژگی‌های محیط محلی استفاده شد. نتایج تحلیل‌های کربن و نیتروژن به‌طور مستقل نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از پروتئین موجود در رژیم غذایی انسان‌ها از منابع دریایی نشأت می‌گرفت؛ یعنی بسیار بیشتر از ارزیابی‌های قبلی. پروفسور ليپو گفت: «ما دریافتیم که رژیم غذایی دریایی در تاریخ و با گذشت زمان اهمیت فراوانی پیدا کرده و مردم از این منابع به وفور استفاده می‌کرده‌اند. این‌طور نبود که تمامی غذاهای خود را از منابع خشکی تهیه کرده باشند. ما همچنین به این نکته رسیدیم که آن‌ها محصولات خود را در خاک‌های اصلاح شده می‌کاشتند و به شدت آن‌ها را غنی‌سازی می‌کردند.»
لذا بر طبق یافته‌ها می‌توان مدعی شد که ساکنان جزیره ايستر از دانش ژرفی برای فائق آمدن بر وضعیت ضعیف خاک، بهبود شرایط زیست محیطی و ایجاد منبع غذایی پایدار برخوردار بودند. این فعالیت‌ها نشان از سازگاری قابل توجه و مقاومت بالای ساکنان در برابر شرایط چالش برانگیز محیط دارد. افراد این جزیره به بهترین نحو از منابع خود استفاده می‌کردند. پس باید سو برداشت و حکایت های نادرست را درباره‌ی این جزیره کنار گذاشت.
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد