نقش موثر داروی «اکسناتيد» در مبارزه با پارکینسون
رادیو ایلیاد
نقش موثر داروی «اکسناتيد» در مبارزه با پارکینسون
مجله علمی ایلیاد - بر اساس تحقیقات جدید دانشگاه کالج لندن، دارویی به‌نام «اکسناتيد» که دارویی پُرکاربرد در درمان دیابت نوع دو است، شاید بیماری پارکینسون را نیز درمان کند. اکسناتيد هماوردگر گیرنده‌ی پپتيد گلوکاگون مانند و نسخه‌ای ترکیبی از اکسندين-۴ است که در بزاق بزمجه هيلا کشف شد. اکسناتيد موجب فعال‌سازی گیرنده‌های هورمون GLP-1 در پانکراس می‌شود. در پی آن، ترشح انسولین در پانکراس روی می‌دهد. سازمان غذا و دارو در سال ۲۰۰۵ آن‌را برای بیمارانی توصیه کرد که بیماری دیابت‌شان با سایر داروهای خوراکی به خوبی کنترل نمی‌شد.
شواهد و قرائن قبلی در مدل‌های حیوانی نشان می‌دهد که اکسناتيد عملکرد حرکتی را بهبود می‌بخشد. محققان در یکی دیگر از مطالعات دریافتند که اکسناتيد می‌تواند در نقش تغییر دهنده‌ی بیماری پارکینسون ظاهر شود. مقاله‌ی جدید منتشر شده در مجله‌ی Lancet به تحکیم شواهد موجود می‌پردازد. پروفسور «تام فولتينى» از مؤسسه‌ی عصب‌شناسی دانشگاه کالج لندن گفت: «این یافته بسیار نوید بخش است؛ زیرا خود بیماری را تحت تاثیر قرار می‌دهد، نه صرفاً علائم بیماری را. با روش‌های درمانی موجود، می‌توان علائم بیماری را برای چندین سال تخفیف داد، اما بیماری بدتر می‌شود.»
پروفسور فالتينى و همکارانش در مطالعه‌ی خود به بررسی ۶۰ فرد مبتلا به بیماری پارکینسون در بیمارستان ملی عصب‌شناسی و جراحی عصبی انگلیس پرداختند. آنان علاوه بر داروهای معمولی، از تزریق اکسناتيد به مدت ۴۸ هفته و هفته‌ای یک‌بار و یا دارونما استفاده کردند. بنا به یافته‌های آنان، بیمارانی که اکسناتيد مصرف کردند، عملکرد حرکتی بهتری در پایان دوره‌ی درمان پس از ۴۸ هفته داشتند؛ این عملکرد مطلوب پس از پیگیری دوازده هفته‌ای تداوم پیدا کرد.
آن دسته از بیمارانی که دارونما مصرف کردند، عملکرد حرکتی خوبی در آزمون‌های ۴۸ هفته‌ای و ۶۰ هفته‌ای نداشتند. در مقیاس ۱۳۲ امتیازی که شامل مواردی از قبیل گویش، تحرک و لرزش بود، نتایج آماری معناداری به‌دست آمد. شرکت‌کنندگان در آزمایش با بهبود قابل توجه علائم بیماری خود در طول دوره‌ی آزمایش مواجه نشدند.
این افراد به‌طور موقت مورد آزمایش قرار گرفتند تا نحوه‌ی پیشرفت بیماری بررسی شود. در این مطالعه با قاطعیت مشخص نشد که آیا دارو خود بیماری دست‌خوش تغییر قرار داده یا خیر؟ به‌همین منظور، در تحقیقات بعدی باید به این نکته توجه ویژه‌ای شود. دکتر «ديلان آتوئادا» نویسنده‌ی اول مقاله از مؤسسه‌ی عصب‌شناسی دانشگاه کالج لندن اظهار داشت: «اگرچه ما نسبت به نتایج آزمایش خود خوش‌بین هستیم، اما باید بررسی‌های بیشتری انجام گیرد؛ شاید چندین سال طول بکشد تا شیوه‌ی درمانی جدیدی تایید گشته و آماده‌ی استفاده باشد. امیدوارم داروی اکسناتيد در بیماران موثر واقع شود.»
محققان در گام بعدی به دنبال انجام مطالعات طولانی مدت با بیماران بیشتری خواهند بود. باید مشخص شود که آیا این دارو کیفیت زندگی افراد را به میزان قابل توجهی ارتقأ می‌بخشد یا خیر؟
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد