وال‌های باستانی شکارچیانی درنده بوده‌اند.
رادیو ایلیاد
وال‌های باستانی شکارچیانی درنده بوده‌اند
مجله علمی ایلیاد - براساس تحقیقات جدیدی که در مجله‌ی Biology Letters منتشر شد، دندان وال‌های باستانی به تیزی دندان دیگر شکارچیان زمین بوده و همچنین این جانور توانایی به‌دام انداختن و هضم شکار را داشته است.
نویسنده‌ی اصلی این مقاله، دکتر «آلیستر ایوانز»، سخنران دانشگاه موناش و عضو افتخاری موزه‌ی ویکتوریا در این‌باره گفت: «بر خلاف باور عموم، به نظر می‌آید این وال‌ها از دندان‌های خود برای غربال غذا استفاده نمی-کردند و بعدها، احتمالاً بعد از افتادن دندان‌ها، روش تغذیه‌ی فلیتری این جانوران تکامل یافت.»
برای فهمیدن توانایی دندان‌های وال باستانی، دکتر ایوانز و همکاران او، این دندان‌ها را با دندان‌های خوک‌های دریایی با روش تغذیه‌ای فیلتری و تعدادی از شکارچیان امروزی، مانند دینگو که سگ وحشی استرالیایی است و شیر مقایسه کردند. محققان در این‌باره توضیح دادند: «در آغاز، ما مدل‌های سه بعدی از سطح دندان ۵ نوع خوک دریایی، شامل فک پلنگی و فک خرچنگ‌خوار، ۴ نوع گوشت‌خوارسانان و ۸ فسیل آب‌بازسانان، 5 آب-بازسان دندان‌دار شامل نهنگ جان‌جوک و کرُنُدون؛ فسیل دلفین کوسه‌دندان؛ و دو کهن‌آب‌بازسان، تهیه کردیم.»
او افزود: «ما در هر دندان، تیزی قسمت‌های قدامی، خلفی، لبی و زبانی هلال اصلی دندان، نوک آن و اولین شکاف خلفی را بررسی کردیم. سپس، ما تمام داده‌ها را مرتب کرده و آن‌ها را بر آنالیزهای ترکیبی اصلی، به‌منظور یافتن بیشترین ارتباط فسیل آب‌بازسان با شکل دندان و نحوه‌ی تغذیه، اعمال کردیم. در آخر، ما از آنالیز کاربردی تفکیکی به منظور تشخیص دانش ریخت‌شناسی دندان به کارگرفته شده در روش‌های تغذیه‌ای شکاری و مکش فیلتری استفاده کردیم.»
محققان دریافتند وال‌های باستانی دندان‌های تیزی شبیه به دندان شیر و سگ وحشی استرالیایی داشته‌اند. دکتر ایوانز در این‌باره گفت: «احتمالاً وال‌ها به‌جای فیلتر غذا، از دندان‌های خود به‌منظور کشتن استفاده می-کردند. شکارچیانی که شکار خود را کشته و می‌جوند، نیاز به دندان‌های تیز و برنده دارند. در این سو، گونه-هایی که از دندان خود به‌عنوان غربال استفاده می‌کنند، دندان‌های کند و گردی دارند که در عمل فیلتر غدا از آب به آن‌ها کمک می‌کند.»
ایوانز افزود: «یافته‌های ما پنجره‌ای جدید به سوی نحوه‌ی تکامل مهم‌ترین ویژگی جانوران بسیاربزرگ یا همان تغذیه‌ی فیلتری، باز می‌کند. خصیصه‌ی اصلی وال‌های امروزی، تغذیه‌ی فیلتری است. راه‌های معدودی وجود دارد که این روش تغذیه از نیاکان دندان‌دار و درنده‌ی این جانوران تکامل بیابند که تحقیقات ما، یکی از این راه‌ها را رد کرده است.»
نوشته: انریکو د لازارو
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد