بررسی دقیق ستاره‌ی قلب‌عقرب سوالات جدیدی پدید آورد.

 

 

 

مجله علمی ایلیاد - آیا تا به‌حال به ستاره‌ی قرمز و عظیم‌الجثه‌ی قلب العقرب توجه نموده‌اید؟ در نگاه اول چیز عجیبی به‌نظر نمی‌رسد؛ پانزدهین ستاره‌ی درخشان در آسمان تاریک است که اگر با چشم عادی دیده شود، کمی قرمز به نظر می‌رسد و در صورت فلکی عقرب واقع شده است. با اینکه این ستاره، ستاره‌ای معمولی و دوردست است با توجه به دانش طبیعت امروزی آشکار شده است که ما اکنون بهترین دید را از این ستاره نسبت به هرچیز دیگر در جهان در اختیار داریم.

موضوع عجیب‌تر، جدا از عکس‌های زیبا و با شکوه این ستاره، اختر‌شناسان کشف کرده‌اند که روی سطح این ستاره جریان‌های چرخشی ناشناسی وجود دارد و در حال حاضر هیچ تصور و اندیشه‌ای درباره ماهیت آن ندارند. این ستاره بسیار درخشان، ۱۲.۴ برابر سنگین‌تر از خورشید و ۸۸۳ برابر پهناورتر از آن است و ۵۵۰ سال نوری تا سیاره‌ی زمین فاصله دارد. برای دیدن این ستاره، تلسکوپ نوری بسیار قوی لازم است که این تلسکوپ توسط کشورهای اروپایی راه اندازی شده است و در مجموعه‌ی VLT در جنوب کشور شیلی قرار دارد.

بدون تردید این یکی از بزرگترین تلسکوپ‌های نور مرئی برای ستاره‌شناسان است. علاوه بر این‌ها، VLT شامل چهار تلسکوپ متفاوت است و هنگام عکس‌برداری، نور آن‌ها تفکیک شده و سپس با هم ترکیب می‌شوند تا عکس‌هایی با بالاترین کیفیت را در اختیار ما قرار دهد و هیچ‌گونه تلسکوپ دیگری نمی‌تواند این عکس‌برداری‌ها را انجام دارد.

از ستاره‌ی قلب عقرب عکس‌برداری‌های زیادی صورت گرفته است و هربار هم آن عکس‌ها را به‌روزرسانی می‌کنند تا تصاویر واقعی‌تری از ستاره‌های دور نمایان شود؛ اما چرا ستاره قلب‌عقرب نسبت به بقیه در اولویت قرار دارد؟

محققان در دانشگاه کاتولیک در جنوب شیلی و همچنین در انجمن علمی نجوم مکس‌پلانک در مقاله‌ای توضیح دادند که این ستاره غول سرخ، به‌سرعت جرم خود را از دست می‌دهد و به پایان زندگی خود نزدیک است و با انفجاری بسیار پرنور از بین می‌رود. اگرچه عامل‌هایی که باعث مرگ این ستاره می‌شود به‌صورت نسبی شناخته شده است، اما مراحل از بین رفتن این ستاره مشخص نیست و این تلاش و فعالیت برای پیدا کردن قسمتی از پاسخ این سوال است. در عوض سوالات بیشتری پدیدار می‌شوند. جو بالایی ستاره که چیزی عادی برای هر ستاره است، با وجود شرایط گرما، افزایش جرم و سرما، ستاره را به‌حالت تعادل در می‌آورد. به هر حال جو این ستاره بسیار متلاطم دیده می‌شود.

دسته‌ای از ستارگان عظیم‌الجثه، با سرعت ۲۰ کیلومتر بر ثانیه حرکت می‌کنند و محققان هیچ‌گونه دلیل و مدرکی نیافتند که چگونه این اتفاق می‌افتد. محققان در مطالعات خود به این نتیجه رسیدند که انتقال گرما تنها نمی‌تواند حرکت‌های متلاطم و انبساط جوی را توضیح دهد و تنها بیان می‌کند که یک سری فعل و انفعالاتی در امتداد جو در حال انجام شدن است.

 

نوشته: روبین اندرو
ترجمه: علیرضا  شیخ‌سفلی - مجله علمی ایلیاد