منبع دوتایی امواج گرانشی؛ سیاهچالههای دوتایی
مجله علمی ایلیاد - اخترشناسان موفق به کشف متراکم‌ترین سیاه‌چاله‌ی غول‌پیکر دوتایی شده‌اند که در کهکشانی با فاصله ۴۰۰ میلیون سال نوری نسبت به زمین واقع شده است. این سیاه‌چاله‌ی غول‌پیکر در درون کهکشان غنی از گاز مارپیچی NGC7674 در صورت فلکی اسب‌بالدار قرار دارد. فاصله‌ی دو سیاه‌چاله‌ی غول‌پیکر در این منظومه کمتر از یک سال نوری است.
پروفسور «دیوید مریت» از موسسه‌ی فناوری روچستر گفت: «سیاه‌چاله‌ی دوتایی که ما پیدا کردیم از کوچکترین فاصله نسبت به هم برخوردارند که تاکنون با عکس‌برداری مستقیم شناسایی شده است. جرم کلی دو سیاهچاله تقریباً معادل ۴۰ میلیون برابر جرم خورشید است و دوره گردش آن‌ها در حدود ۱۰۰،۰۰۰ سال است. زمانی که ستاره‌های غول‌پیکر در قالب ابرنواختر منفجر می‌شوند، دسته‌ای از سیاهچالههای کوچکتر شکل می‌گیرند. برخورد سیاهچالههای دارای جرم ستاره‌ای به کشف امواج گرانشی در سال ۲۰۱۵ منجر گردید. این اکتشاف با کمک رصدخانه‌ی موج گرانشی تداخل سنج لیزری انجام شد.»
برای شبیه‌سازی شناساگری بسیار حساس، پروفسور مریت و همکارانش از روشی برای فراهم کردن زمینه جهت عملیات تلسکوپ‌های رادیویی سرتاسر جهان با یکدیگر استفاده کردند که طی آن تلسکوپ‌ها به‌صورت واحد و یکپارچه عمل می‌کنند. این کار باعث می‌شود تا قدرت تفکیکی به میزان ۱۰ میلیون برابر چشم انسان حاصل آید.
پروفسور مریت توضیح داد: «دو منبع مهم از انتشارهای رادیویی در مرکز کهکشان NGC7674 با استفاده از شیوه‌های تداخل سنجی VLBI شناسایی شدند. این دو منبع رادیویی ویژگی‌هایی دارند که انتظار می‌رود با سیاهچالههای غول‌پیکری که گاز تکثیر می‌کنند، مرتبط باشند. لذا می‌توان به وجود دو سیاهچاله پی برد.»
NGC7674 در شرایطی پر سروصدا امواج رادیویی را ساطع می‌کند. شناسایی این کهکشان نظریه‌ای را تایید می‌کند که وجود سیاهچاله‌ای دوتایی و متراکم را در کهکشان‌های رادیویی Z شکل پیش‌بینی می‌کرده است. نام Z به ریخت‌شناسی تاب خورده‌ی انتشار رادیویی کهکشان در مقیاس بسیار بزرگتر اشاره می‌کند. این ریخت‌شناسی از اثرات ادغام کهکشان و ایجاد سیاهچالههای دوتایی نشأت می‌گیرد.
این مقاله در مجله‌ی Nature Astronomy منتشر شده است.
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد