تردید در کمربند حیات ستارگان کوتوله‌های سرخ
مجله علمی ایلیاد - تحقیقات جدید دانشمندان ناسا نشان می‌دهد که شاید ناحیه‌ی به اصطلاح قابل سکونت پیرامون ستارگان کوتوله سرخ آن‌قدرها هم که تصور می‌شد، قابل سکونت نباشد.
ناحیه قابل سکونت به منطقه‌ای در اطراف ستاره اطلاق می‌گردد که در آن، آب مایع می‌تواند وجود داشته باشد و نشانی از حیات در آن یافت شود. ابعاد چنین ناحیه‌ای با اندازه و توان ستاره تعریف می‌شود. سیاره‌های فراخورشيدى موجود در ناحیه‌ی قابل سکونت به قدر کافی از خورشید فاصله دارد تا آب در آن تبخیر نشود، ولی دائماً هم یخ نمی‌زند.
اخترشناسان هنوز به منظور درک بهتر منظومه‌ی شمسی به مطالعه‌ی سیارات فراخورشيدى خارج از ناحیه‌ی قابل سکونت می‌پردازند. اما هدف بسیاری از شکارچیان و علاقمندان سیارات فراخورشيدى، پیدا کردن حیات فرازمینی و موجودات فضایی است.
«ولادمير آيراپتيان»، دانشمند ناسا در مرکز پروازهای فضایی گادرد در گرین بلت گفت: «اگر خواهان یافتن سیاره‌ی فراخورشيدى هستیم که قادر به پشتیبانی از حیات باشد، باید از این مسئله سر در بیاوریم که کدام ستاره‌ها در نقش بهترین والدین ظاهر می‌شوند. اکنون درحال گسترش درک و بینش خود در خصوص ستاره‌های والد مورد نیاز هستیم.»
بررسی‌های مربوط به سیارات فراخورشيدى غالباً تمرکزشان را معطوف کوتوله‌های سرخ می‌کنند، زیرا این کوتوله‌ها ستاره‌های کوچک و سردتري هستند که از نواحی قابل سکونت مناسبی هم برخوردار هستند. اما بر اساس پژوهش‌های جدید، مدل‌های فعلی بررسی احتمال سکونت از خطراتی که سیارات فراخورشيدى را به هنگام گردش به دور کوتوله‌های سرخ تهدید می‌کنند، چشم‌پوشی کرده یا آن‌ها را دست کم می‌گیرند.
کوتوله‌های سرخ بیشتر از سیاره‌ی خودمان به میزبانی از فعالیت‌های ستاره‌ای می‌پردازند. زبانه‌های خورشیدی و طوفان‌های خورشیدی می‌توانند گازها را در جو فوقانی يونيزه کرده و زمینه را برای گریز عناصر فراهم آورند. بیشتر مدل‌ها می‌گویند که فقط سبک‌ترین عناصر مثل هیدروژن به مقدار زیاد می‌گریزند و عناصر سنگین ضروری، مثل اکسیژن و نیتروژن برای حیات را با غلظت زیاد برجای می‌گذارند. عناصر سنگین در مقابل گُریز يونى مصون نیستند.
«الکس گلوسر»، اخترفيزيکدان مرکز گادرد این‌طور می‌گوید: «می‌دانیم که گریز يونى در زمین در مقیاس کوچکی رخ می‌دهد، زیرا خورشید فقط به قسمت ناچیزی از فعالیت ستاره‌های جوان اجازه نمایش می‌دهد. ما مدلی طراحی کرده‌ایم تا این اثر را در صورت داشتن ورودی‌های پر انرژی بیشتر بررسی کنیم.
بر طبق مدل‌های جدید، اخترشناسان فراریت کوتوله‌های سرخ جوان را دست کم گرفته‌اند. محققان نشان دادند که رگبار تشعشع‌های خورشیدی از کوتوله‌ی سرخ می‌توانند هیدروژن و اکسیژن را از دست سیاره‌ی فراخورشيدى قابل سکونت برُبایند و منبع آب آن‌را به اتمام برسانند. محققان یافته‌های خود را در مجله‌ی «Astrophysical» منتشر کردند.
آيراپتيان افزود: «ما به نتایج بدبینانه‌ای در خصوص سياره‌های پیرامون کوتوله‌های سرخ جوان در این پژوهش دست یافته‌ایم. اما درک خوبی از ویژگی‌های ستاره‌هایی با احتمال سکونت داریم. خورشید یکی از بهترین ستاره‌های والد است که از حیات در زمین پشتیبانی کرده است.»
نوشته: بروکس های
ترجمه: مجله علمی ایلیاد