ثبت ضربان حیات زمین در تایم‌لپس ناسا
مجله علمی ایلیاد - ناسا در دو دهه‌ی گذشته، همواره نیم‌نگاهی بر تاثیر تغییرات فصلی بر تغییرات صعودی و نزولی زیستکرهی زمین داشته است. اطلاعات جمع‌آوری‌شده ارزش خاصی برای محققان ندارند، اما تایم‌لپس نفس‌گیر این تغییرات، اصلی‌ترین ویژگی زمین را به نمایش می‌گذارد؛ حیات. ماهواره‌ی «SeaWiFS» در سال ۱۹۹۷ میلادی به فضا پرتاب شد و ۱۳ سالِ تمام، از ارتفاع ۷۰۰ کیلومتری به زمین نگاه می‌کرد.
هدف از پرتاب این ماهواره، جمع‌آوری اطلاعاتی از ویژگی‌های زیست‌بصری خشکی‌ها و آب‌های زمین بود. در خلال این ماموریت، این ماهواره شاهد تغییر رنگ‌های زنده زمین، با تغییر فصل‌ها بود. این ماهواره، اولین نمونه برای انجام این ماموریت نبوده است و پیش‌تر، ماهواره‌ی «Landsat» ماموریت تصویربرداری خود از زمین را در دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی، آغاز کرده بود.
ماهواره‌ی SeaWiFS آخرین پروژه‌ی تصویربرداری از زمین نبوده و روز به روز ماهواره‌های پیشرفته‌تر و با وضوح تصویری بیشتری برای ادامه‌ی این ماموریت به فضا پرتاب شده‌اند. چنین پروژه‌های بلندمدتی می‌تواند به محققان کمک کند تا برای وقایع پیش‌روی زمین آمادگی پیدا کنند. اطلاعات به‌دست‌آمده از این پروژه‌ها، به نظارت سالانه بر روی سلامت محصولات، جنگل‌ها و محل‌های مخصوص ماهی‌گیری در سراسر زمین کمک کرده و هواشناسان نیز می‌توانند پیش‌بینی دقیق‌تری از وضعیت هوایی و بلایای طبیعی زمین ارائه کنند.
ما نیز می‌توانیم با دیدن نفس کشیدن سیاره‌ی زمین، از زیبایی بی‌بدیل آن لذت ببریم. تنها نگاهی به تصویر زیر بیاندازید تا ضربان حیات در زمین را حس کنید؛ سپیدی یخ‌ها که عقب و جلو می‌روند، رنگ ارغوانی پلانکتون‌ها، آمد و شد سبز گیاهان و شکوفایی جلبک‌ها. تصویر حیرت‌آور متحرکی که می‌بینید با استفاده از اطلاعات ماهواره‌ی SeaWiFS و ماهواره‌های ترا، آکوا و «سوئومی ان‌پی‌پی» ساخته شده است.
«جن کارل فلدمن»، اقیانوس‌نگار مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در این‌باره گفت: «زمین را می‌بینید که هر روز نفس می‌کشد، با تغییرات فصلی تغییر می‌کند و به خورشید با تغییرات بادی، جریان‌های اقیانوسی و دمایی، واکنش می‌دهد.» تکنولوژی به‌جایی رسیده است که حسگرها می‌توانند جزئیات بیشتری از طول‌موج‌هایی دریافت کنند که اطلاعات شیمیایی در اختیار ما قرار می‌دهد. برای مثال، تغییرات جزئی نور بازتاب‌شده از گیاهان می‌تواند نشان‌دهنده‌ی وقوع فرآیند فتوسنتز آب و دی‌اکسیدکربن به قند باشد.
چند سال پیش، ناسا از این روش برای بررسی بهره‌وری محصولات ذرت ایالات غرب آمریکا استفاده کرد. «جوآنا جوینر»، محقق ناسا در این‌باره اظهار داشت: «می‌توان گفت یک جور راز برملاشده‌ای بود که می‌شد آن‌را اندازه گرفت.» او در اشاره به ذرت‌ها گفت: «این گیاهان میزان فلوئورسنت بسیار بالایی دارند.»
محققان ناسا می‌توانند با در اختیارداشتن چنین دامنه‌ی وسیعی از تصاویر مربوط به ۵۰ سال گذشته، تغییرات احتمالی آینده‌ی زمین را پیش‌بینی کنند. «جفری ماسک»، سرپرست آزمایشگاه علمی زیستکرهی ناسا اضافه کرد: «با اضافه شدن تصاویر بیشتر، می‌توان پویایی بیشتری را در زمین مشاهده کرد.»
نوشته: مایک مک‌کرا
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: رضا کاظمی - مجله علمی ایلیاد