مور گفت: «ما هیچ شواهدی نیافتیم که کاهش در مقدار سدیم رژیم غذایی، اثر مفید طولانی مدتی روی فشار خون داشته باشد. یافتههای ما، به شواهد در حال افزایش این مطلب میافزاید که توصیههای فعلی برای مقدار سدیم، ممکن است اشتباه باشد.»
الگوهای غذایی سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۱۵ برای آمریکاییها محدود کردن مقدار سدیم مصرفی به ۲،۳۰۰ میلیگرم در روز برای افراد سالم را پیشنهاد میکند. برای انجام این مطالعه، پژوهشگران وضعیت ۲،۶۳۲ مرد و زن ۳۰ تا ۶۴ ساله را که بخشی از مطالعهی فرزندان فارمینگهام بودند، دنبال کردند. در شروع مطالعه، این شرکتکنندگان فشار خون عادی داشتند. با این حال در ۱۶ سال بعد، پژوهشگران دریافتند که شرکتکنندگانی که کمتر از ۲،۵۰۰ میلیگرم سدیم در روز مصرف میکردند، نسبت به شرکتکنندگانی که مقدار سدیم بیشتری مصرف میکردند، فشار خون بالاتری داشتند.
پژوهشگران با انجام مطالعات گستردهی دیگری که در چند سال گذشته منتشر شد، به چیزی رسیدند که آنرا «رابطهی J شکل» بین سدیم و خطر بیماری قلبی مینامند؛ به این معنی که خطرات بالای بیماری قلبی متوجه افرادی است که مقدار سدیم رژیم غذاییشان کم و همان طور که توسط الگوهای غذایی برای آمریکاییها پیشنهاد شده است و بسیار بالاتر از مصرف معمول میانگین آمریکاییها است. افراد با کمترین خطر، مصرف سدیم متوسطی داشتند که حد مصرف شده توسط اکثر آمریکاییها است.
مور گفت: «نتایج جدیدمان، نتایج مطالعات دیگر را تائید میکند. مطالعاتی که مصرف کم سدیم در رژیم غذایی در جمعیت کل را مورد تردید قرار میدهند.» پژوهشگران همچنین دریافتند، شرکتکنندگانی که در رژیم غذایی خود مقدار بیشتری پتاسیم، کلسیم و منیزیم داشتند، در طولانیمدت، فشار خون پایینتری نشان دادند. در مطالعهی فرامینگهام، افراد با مقدار ترکیب شدهی سدیم به میزان ۳،۷۱۷ میلیگرم در روز بهطور متوسط و پتاسیم ۳،۲۱۱ میلیگرم در روز بهطور متوسط کمترین فشار خون را داشتند.
مور گفت: «این مطالعه و دیگر مطالعات به اهمیت مصرف پتاسیم بالاتر، بهطور خاص، روی فشار خون و احتمالاً همچنین پیامدهای قلبی نیز اشاره میکند. من امیدوارم که این تحقیق بهمنظور حفظ فشار خون سالم، به تمرکز دوبارهی الگوهای غذایی فعلی برای آمریکاییها روی اهمیت افزایش دادن مقادیر غذاهای غنی از پتاسیم، کلسیم و منیزیم کمک کند.»
مور میگوید که احتمالاً گروهی از افراد حساس به نمک وجود دارد که از کم بودن مقدار سدیم، سود میبرند، اما تحقیقات بیشتری نیاز است تا روشهای آسانتری برای بررسی کردن حساسیت به نمک توسعه بخشند و الگوهای غذایی مناسبی برای مقادیر سدیم و پتاسیم این گروه حساس به نمک، تعیین کنند.