تلسکوپ هابل و گایا سرعت انبساط جهان را به دقیق‌ترین شکل اندازه گرفتند!
مجله علمی ایلیاد - دانشمندان با ترکیب مشاهدات داده‌های دو تلسکوپ موجود در مدار، به دقیق‌ترین اندازه‌گیری از ثابت هابل یعنی «سرعت انبساط جهان» دست یافتند. به گزارش محققان، اندازه‌گیری جدید تنش میان سرعت انبساط در سال‌های ابتدایی و سال‌های بعد جهان را تایید می کند. اخترشناسان می‌توانند انبساط جهان را با اندازه‌گیری «انتقال به سرخ یک کهکشان» اندازه بگیرند؛ به تغییر در طول موج نور به دلیل تغییر در سرعت جرم، انتقال به سرخ گفته می‌شود.
دانشمندان با اندازه‌گیری انتقال به سرخ کهکشان‌ها با استفاده از تلسکوپ هابل توانسته‌اند به ثابت هابل دست پیدا کنند. اما بررسی‌های مربوط به پس‌زمینه‌ی ریزموج کیهانی که قدیمی‌ترین تابش در جهان است هم می‌تواند برای پیش‌بینی سرعت انبساط جهان استفاده شود. نقشه‌ی نشانه‌های ریزموج انفجار بزرگ که در رصدخانه‌ی پلانک اندازه‌گیری شده است، نشان دهنده‌ی سرعت انبساطِ متفاوت با ثابت هابل است. تا به امروز، برخی دانشمندان اعلام کرده‌اند که ناسازگاری میان دو اندازه‌گیری می‌تواند نتیجه‌ی خطا یا بی‌دقتی باشد. اما تازه‌ترین اندازه گیری‌ها نشان از یک ناسازگاری جدی دارند.
«جورج استاتیو» محقق در موسسه‌ی کیهان‌شناسی کاولی در انگلیس، بیان کرد: «با در نظر گرفتن این داده‌های جدید تلسکوپ فضایی هابل و گایا، حالا تنشی جدی با داده‌های پس‌زمینه‌ی ریزموج کیهانی داریم.» آقای استاتیو که در این مطالعه هممکاری نداشت، افزود: «این تنش تا آنجایی گسترش یافته که حالا از یک ناسازگاری بزرگ میان دیدگاه ما از جهان ابتدایی و سال‌های بعد جهان حکایت دارد. در این مقطع، دیگر خبری از خطا در هیچ‌یک از اندازه‌گیری‌ها نیست.»
به منظور محاسبه‌ی ثابت هابل، دانشمندان باید فاصله‌ی میان کهکشان‌ها را به طور دقیق اندازه بگیرند. انتقال به سرخ کهکشان می‌تواند با فاصله‌ی آن از زمین مقایسه شود؛ با گذشت زمان، دانشمندان می‌توانند ویژگی‌های انبساط جهان را تعیین کنند. جدیدترین اندازه‌گیری‌های هابل و گایا این امکان را به دانشمندان داد تا فواصل کهکشانی را به شکل بسیار دقیقی اندازه بگیرند.
آن‌ها فاصله‌ی کهکشان‌ها را با کمک «متغیرهای قیفاووسی» اندازه می‌گیرند. الگوهای تپنده‌ی متغیرهای قیفاووسی با روشنایی ذاتی آن‌ها تعیین می‌شود. دانشمندان می‌توانند با اندازه‌گیری روشنایی ذاتی ستاره با روشنایی ظاهری آن، فاصله‌ی آن‌ها از زمین را محاسبه کنند.
دانشمندان یافته‌های خود را در مجله‌ی Astrophysical منتشر کردند.
نوشته: بروکس های
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد