تاریخچه‌ای جالب از سرنوشت کهکشان سوسیس!
مجله علمی ایلیاد - گروهی از اخترشناسان مدعی شده‌اند که کهکشان کوتوله‌ی ناشناخته‌ای موسوم به «کهکشان سوسیس» در حدود ۸ الی ۱۰ میلیارد سال پیش در کهکشان ما فرو رفته است. کهکشان کوتوله نتوانست از این برخورد جان سالم به در ببرد و خیلی سریع از هم پاشید و بقایای آن همچنان باقی مانده است.
دکتر «واسیلی بلوکوروف» عضو گروه و محقق از دانشگاه کمبریج و موسسه‌ی فلاتریون، اظهار داشت: «این برخورد باعث شد کهکشان کوتوله از هم فرو بپاشد. در اثر آن، ستاره‌های این کهکشان در مدارهای شعاعی حرکت کردند که مانند سوزن، باریک و دراز هستند و مسیر ستاره‌ها آن‌ها را به نزدیکی مرکز کهکشان ما کشانده است. این نشانه می‌گوید که کهکشان کوتوله در مداری خارج از مرکز بوده است.»
اخترشناسان از داده‌های حاصل از ماهواره‌ی گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا، استفاده کردند. پروفسور «وین اوانس» از موسسه‌ی اخترشناسی در کمبریج بیان می‌کند: «ما سرعت ستاره‌ها را تعیین کردیم و نهایتاً به این شکل سوسیسی رسیدیم. با فروپاشی کهکشان‌های کوچک، ستاره‌های آن‌ها به سمت مدارهای شعاعی هدایت شدند. این ستاره‌های سوسیسی بقایای آخرین ادغام بزرگ راه‌شیری هستند.»
کهکشان راه‌شیری با سایر کهکشان‌ها از قبیل کوتوله‌ی ساگیتاریوس برخورد می‌کند. با این حال، کهکشان سوسیس بسیار بزرگتر بود. جرم کلی آن با برخورداری از گاز، ستاره‌ها و ماده‌ی تاریک بیش از ۱۰ میلیارد برابر بیشتر از جرم خورشید ما بود. وقتی کهکشان سوسیس به راه‌شیری جوان برخورد کرد، مسیر نامنظم آن آشفتگی‌های زیادی را به بار آورد. دیسک راه‌شیری احتمالاً پس از این برخورد دچار شکستگی شده و نیاز به احیا داشته است. بقایای کهکشان سوسیس در تمامی بخش‌های درونی راه‌شیری پراکنده شده است.
دکتر «دنیس ارکال» از دانشگاه سوری گفت: «شبیه‌سازی‌های عددی ادغام کهکشانی می‌تواند این ویژگی‌ها را به طور مجدد نشان دهد. در شبیه‌سازی‌هایی که ما انجام دادیم، ستاره‌های کهکشان سوسیس به مدارهای کشیده شده و طولانی وارد می‌شوند. دیسک راه‌شیری در طولانی‌تر شدن مدارها نیز نقش دارد. این دیسک پس از برخورد، متورم شده و ضخامت آن افزایش می‌یابد.»
محققان همچنین موفق به شناسایی دست‌کم هشت خوشه‌ی کروی شدند که با کهکشان سوسیس به راه‌شیری وارد شده بودند. عموماً، کهکشان‌های کوچک، خوشه‌های کروی خاص خود را ندارند. پس کهکشان سوسیس باید به قدر کافی بزرگ بوده باشد تا میزبانِ مجموعه‌ای از خوشه‌ها باشد.
دکتر «سرگی کوپوسوف» از دانشگاه کارنگی ملون، اظهار داشت: «اگرچه کهکشان‌های زیادی در طول عمر راه‌شیری وارد آن شده‌اند، اما این بزرگترین نمونه‌ی آن‌ها بوده است.»
این مقاله در ماهنامه‌ی Royal Astronomical Society و Astrophysical منتشر شده است.
نوشته: SciNews
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد