روزنه‌ی امید در درمان افسردگی دوران نوجوانانی
مجله علمی ایلیاد - در طول ۱۵ سال گذشته، «کتامین» که در ابتدا به‌عنوان ماده‌ی بیهوشی در دهه‌ی ۱۹۵۰ توسعه یافت، به دلیل تاثیرات قابل توجهش بر درمان افسردگی شدید، در مراکز پزشکی مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر گروهی از محققان اولین مطالعه خود را بر روی تاثیر این دارو بر نوجوانان انجام داده‌اند، تا میزان بهبودی جوانانی را که با افسردگی شدید مقاوم به درمان مواجه هستند، افزایش دهند.
در حال حاضر تحقیقات زیادی در مورد اثرات کتامین در زمینه‌ی افسردگی انجام شده است. روش کاملاً منحصربه‌فردی که از طریق آن دارو با مغز ارتباط پیدا می‌کند، راه‌های جدید و هیجان‌انگیزی را برای دانشمندان علوم اعصاب فراهم کرده تا بتوانند همه چیز را از خستگی تا افکار خودکشی مورد بررسی قرار دهند. با این حال، مطالعات بسیار کمی در مورد اثرات این دارو بر نوجوانان صورت گرفته است.
انگیزه‌ی این تحقیق در نظر گرفتن این فرض است که افزایش انعطاف‌پذیری مغز نوجوانان می‌تواند طول مدت اثر بخشی درمان کتامین را برای افسردگی افزایش دهد و به‌طور بالقوه مزایای بلند مدتی را برای بیمار به همراه داشته باشد. محققان در این مطالعه بیان داشتند که نوجوانی دوره‌ی زمانی کلیدی برای ابتلا به افسردگی است و از سوی دیگر نشان‌دهنده‌ی بازه‌ی زمانی مناسب و حیاتی برای مداخله و جلوگیری از پیامدهای منفی این بیماری است.
در این مطالعه ۱۳ نوجوان ۱۲ تا ۱۸ ساله شرکت کردند. همه‌ی این افراد از لحاظ بالینی به افسردگی مقاوم به درمان مبتلا شده بودند، به این معنی که آن‌ها حداقل به دو آزمایش قبلی ضدافسردگی هیچ پاسخ مثبتی نداده بودند. درمان شامل شش تزریق کتامین در طول دو هفته، با دوزهایی براساس وزن بدن‌شان بود. یک هفته پس از درمان، علائم افسردگی پنج نفر از ۱۳ نفر تا حدی کاهش یافت که از لحاظ بالینی به عنوان بهبود در نظر گرفته شد. در شش هفته پس از درمان، سه نفر دیگر نیز بهبود یافتند.
این درصد از بهبودی گزارش شده در مطالعات بزرگسالان کمتر است، لذا محققان تصور کردند که دوز عامل اصلی درصد بهبود نوجوانان بود. لازم به ذکر است که پنج نفر اول شرکت کرده در آزمایش، دوزها را با توجه به وزن ایده‌آل بدن و نه وزن بدن واقعی خود دریافت کردند. این بدان معنی است که این افراد، که چهار نفر از آن‌ها اضافه وزن داشتند، دوزهای کمتری را نسبت به دوزی که باید بر حسب وزن بدن‌شان استفاده می‌شد، دریافت کردند. تمام این پنج مورد ابتدایی نتایج واکنشی خاصی را نشان ندادند.
برای هشت مورد باقی مانده در مطالعه، میزان دوز استفاده شده متناسب با وزن واقعی آن‌ها در نظر گرفته شد. پنج نفر از این هشت نفر، پاسخ‌های موفقیت‌آمیزی را نشان دادند. این امر نشان می‌دهد که دوز مبتنی بر وزن ایده‌آل بدن که در افراد بالغ به‌عنوان روش موثری شناخته می‌شود ممکن است برای نوجوانان مناسب نباشد.
در حالی که این نتایج مطمئناً نشان می‌دهند که کتامین، مزایای قابل توجهی را در درمان افسردگی‌های شدید به همراه دارد، هنوز هم باید کارهای بیشتری برای ارائه دوز بهتر و زمان‌بندی تزریق دارو، به ویژه در بیماران نوجوان، انجام شود. لذا در این راستا مطالعات بزرگ و طولانی مدتی باید بر روی نوجوانان انجام شود تا بتوان دریافت که چگونه این دارو با رشد مغزهای جوان‌تر تعامل پیدا خواهد کرد.
نوشته: ریچ هاردی
ترجمه: سهیلا دوست‌پژوه - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: سهیلا دوست‌پژوه - مجله علمی ایلیاد