کشف قدیمی‌ترین جانور زمینی
مجله علمی ایلیاد - دانشمندان مولکول چربی‌ای که در فسیلی ۵۵۸ میلیون ساله حفظ شده بود را کشف کردند. بر اساس مقاله‌ای جدید که اخیراً در مجله‌ی Science به چاپ رسیده است، این کشف تایید می‌کند که «دیکینسونیا»، موجودی عجیب و غریب، قدیمی‌ترین حیوان در تاریخ زمین‌شناسی است. دیکینسونیا یکی از اعضای «زیوگان ادیاکاران» است. زیوگان ادیاکاران گروهی از اُرگانیسم‌های اولیه هستند که الگوهایی برش‌مانند دارند. این گروه در طول دوره‌ی ادیاکاران پدید آمدند که از ۶۳۵ تا ۵۴۲ میلیون سال پیش وجود داشتند. دانشمندان قبلاً استدلال کرده‌اند که گونه‌های ادیاکاران حیوان بوده‌اند یا خیر. این مولکلول چربی که نوعی کلسترول منحصر به حیوانات است و در فسیل دیکینسونیا یافته شده است، نشان می‌دهد که گونه‌های ادیاکاران حیوان بوده‌اند.
«جوشن بروکس»، پژوهشگر دانشگاه ملی استرالیا، در نشریه‌ای خبری گفت: «مولکول‌های چربی فسیلی که ما یافتیم، ثابت می‌کند که حیوانات در ۵۵۸ میلیون سال پیش، یعنی میلیون‌ها سال قبل‌تر از آنچه تصور می‌کردیم، بزرگ و فراوان بوده‌اند.» فسیل‌های ادیاکاران نادر هستند. فسیل‌های ادیاکارانی که مواد آلی را حفظ می‌کنند، حتی نادرتر هستند.
وی افزود: «اکثر سنگ‌هایی که حاوی این فسیل‌ها هستند، از قبیل سنگ‌های تپه‌های ادیاکاران در استرالیا، گرما و فشار زیادی را متحمل شده‌اند و سپس تحت تاثیر هوا خرد شده‌اند و رنگ آن‌ها از بین رفته است؛ این سنگ‌ها سنگ‌هایی است که دیرینه‌شناسان آن‌ها را چندین دهه مطالعه و بررسی کردند و توضیح دادند که چرا به اصلیت و مشخصات واقعی دیکینسونیا مربوط می‌شوند.»
بروکس و محقق «ایلیا بوبرووسکی» به مناطق دورافتاده‌ی شمال غرب روسیه تا ساحل دریای سفید سفر کردند تا فسیل‌های ادیاکارانی که به خوبی حفظ شده‌اند را پیدا کنند. این محققان به جای تمرکز بر خواص ساختاری فسیل، مولکول‌ها را استخراج کردند. تلاش آن‌ها، مولکول‌های چربی باستانی را برملا ساخت. بروکس گفت: «وقتی ایلیا نتایج را به من نشان داد، نمی‌توانستم آن‌را باور کنم. اما بلافاصله متوجه اهمیت آن هم شدم.»
این یافته‌ها از نتیجه‌گیری مطالعه‌ی جدید دیگری نیز حمایت می‌کند؛ مطالعه‌ای که نشان می‌دهد حیوانات ادیاکاران، علیرغم ظاهر عجیب و غریب‌شان، اشتراکات بیشتری با حیوانات جدیدتر دارند تا با حیواناتِ قبل از خود. فسیل‌های ادیاکاران به اندازه‌ی زندگی روی سیاره‌ای دیگر، عجیب و غریب هستند و با تفسیرهایی از حیوانات دریایی یا آغازیان تک‌سلولیِ غول‌پیکر گرفته تا گل‌سنگ‌ها، طبقه‌بندی تاکسونومی را رد کرده‌اند. به ویژه طبقه‌بندی کردنِ فسیل‌های یکی از این موجودات، اُرگانیسم بیضویِ صافی که «دیکینسونیا» نام دارد، دشوار بوده است. در حال حاضر، پژوهشگران دانشگاه ملی استرالیا و پژوهشگران جاهای دیگر، بیومارکرهای فسیل‌های آلیِ دیکینسونیا را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که این فسیل‌ها حاوی کلسترول است؛ نشان‌گری که تنها در حیوانات یافته می‌شود. دیکینسونیا دسته‌ی بزرگی از اُرگانیسم‌های فسیلیِ مننقرض‌شده است که شامل تقریباً ۲۰۰ گونه می‌شود.
این موجودات تا طول ۱.۴ متر رشد می‌کردند و شکل بیضوی داشتند و دارای بخش‌هایی دنده‌مانند در سراسر بدن خود بوده‌اند. دیکینسونیا متعلق به زیاگان ادیاکاران است، گروهی از اُرگانیسم‌های دارای بدن نرم که ۲۰ میلیون سال قبل از زندگی حیوانی مدرن به‌نام «انفجار کامبرین»، روی زمین زندگی می‌کردند.
دکتر جوشن، از دانشکده‌ی تحقیقاتی علوم زمین در دانشگاه ملی استرالیا، گفت: «انفجار کامبرین زمانی بود که غلبه‌ی حیوانات پیچیده و سایر اُرگانیسم‌های ماکروسکوپیک بر فسیل‌ها آغاز شد.» دکتر بروکس، پژوهشگر دانشگاه ملی استرالیا، ایلیا بوبرووسکی و همکارانشان، یک فسیل دیکینسونیا که در منطقه‌ای دورافتاده در نزدیکی دریای سفید به خوبی محافظت شده بود را یافتند که بافت آن هنوز حاوی مولکول‌های کلسترول بود. کلسترول نوعی چربی است که مشخصه‌ی حیات حیوانات است. بوبرووسکی گفت: «دیرینه‌شناسان معمولاً ساختار فسیل‌ها را بررسی می‌کنند، اما ما مولکول‌های درون فسیل دیکینسونیا که در سنگ‌های باستانی یافته شده است را استخراج و تجزیه و تحلیل کردیم تا این کشف و پیشرفت غیرمنتظره را ارائه دهیم.»
وی افزود: «من هلیکوپتری را گرفتم تا به این منطقه‌ی بسیار دورافتاده‌ی جهان بروم که خانه‌ی خرس‌ها و پشه‌ها است؛ جایی که توانستم فسیل‌های دیکینسونیا که دارای مواد آلی هستند که هنوز دست‌نخورده بود را بیابم. این فسیل‌ها در وسط صخره‌های دریای سفید که ۶۰ تا ۱۰۰ متر ارتفاع دارد، قرار داشتند. من باید در لبه‌ی صخره بر روی طناب آویزان می‌شدم و بلوک‌های بسیار بزرگ ماسه‌سنگ را بیرون می‌کشیدم و آن‌ها را می‌شکستم و سپس ماسه‌سنگ را می‌شستم و تا زمانی که فسیل‌ها را پیدا کردم، این فرآیند را تکرار می‌کردم.»
این نتایج در مجله‌ی Science به چاپ رسیده است.
نوشته: بروکس های
ترجمه: زهرا جهانبانی - مجله علمی ایلیاد
ترجمه: زهرا جهانبانی - مجله علمی ایلیاد