ایمپلنت نخاعی و فیزیوتراپی به مرد معلول کمک کرد تا بایستد و راه برود!
مجله علمی ایلیاد - «جرد چینوک»، ۲۹ ساله، در تصادفی در سال ۲۰۱۳ نخاعش در مهره‌های ستون فقرات پشت قفسه‌ی سینه، درست وسط کمرش، دچار آسیب شد. تشخیص داده شد که وی قطع نخاع شده است و نمی‌تواند نیم‌تنه‌ی پایین خود را حرکت دهد و در آن هیچ حسی ندارد. با روشن کردن محرک نخاعیِ کاشته‌شده، چینوک توانست با استفاده از واکر و با کمی کمک از طرف مربیان، قدم بردارد.
در مطالعه‌ای به رهبری کلینیک مایو، که در سال ۲۰۱۶ آغاز شد، چینوک در درمان ۲۲ هفته‌ای فیزیوتراپی شرکت کرد و پس از آن، دکتر «کندل لی» و همکارانش از کلینیک مایو، با عمل جراحی، الکترودی را در کمر او کاشتند. این ایمپلنت در فضای اپیدورال که بیرونی‌ترین بخش نخاع است، در مکان معینی در زیر ناحیه‌ی آسیب‌دیده، قرار گرفت.
الکترود به دستگاه ژنراتور پالس در زیر پوست شکم چینوک متصل است و با یک کنترلر بیرونی به صورت بی‌سیم ارتباط دارد. سپس دکتر لی و همکارانش سعی کردند پی ببرند که چینوک می‌تواند با کمک بایستد و راه برود یا خیر. در طی این ۱۱۳ جلسه توانبخشی، محققان تنظیمات محرک، کمک مربی، پشتیبانی مهار و سرعت تردمیل را تنظیم کردند تا حداکثر استقلال چینوک را تامین کنند.
این مطالعه نشان داد که چینوک توانست با استفاده از واکر چرخ‌دار روی زمین راه برود و در حالی که بازوهایش روی میله‌های پشتیبان بود تا به تعادل وی کمک کند، توانست روی تردمیل راه برود. با این حال وقتی محرک خاموش بود، چینوک باز هم معلول می‌ماند. چینوک در هفته‌ی اول از مهاری استفاده کرد تا خطر افتادن را کاهش دهد و به تعادل نیم‌تنه‌ی بالایی بدنش کمک کند. مربیان در کنار زانو و ران‌های وی قرار داشتند تا به او کمک کنند که بایستد، پاهایش را بچرخاند و وزن خود را تغییر دهد.
از آن‌جایی که چینوک توانایی حس‌‌کردن را دوباره به دست نیاورد، در ابتدا از آینه استفاده کرد تا پاهای خود را ببیند و موقعیت، حرکت و تعادل پاهای وی را برای او توضیح می‌دادند. در هفته‌ی ۲۵، به مهار نیاز نداشت و مربیان فقط گاهی اوقات پیشنهاد کمک به وی می‌دادند.
چینوک در پایان دوره‌ی مطالعه، یاد گرفت که از کل بدنش استفاده کند تا وزنش را انتقال دهد، تعادلش را حفظ کند و به جلو حرکت کند که البته به حداقل نشانه‌های کلامی و کمی نگاه کردن به پاهایش نیاز داشت. دکتر لی، مدیر آزمایشگاه‌های مهندسی عصبی کلینیک مایو، گفت: «چیزی که این مطالعه به ما یاد می‌دهد این است که آن شبکه‌های نورونی زیر نخاعِ آسیب‌دیده، باز هم می‌توانند بعد از معلولیت عمل کنند.»
دکتر «کریستین ژائو»، مدیر آزمایشگاه تکنولوژی کمک و بازسازی کلینیک مایو، گفت: «حالا من فکر می‌کنم چالش واقعی شروع شده است و این چالش، پی بردن به نحوه‌ی رخ دادن این اتفاق است، چرا رخ می‌دهد و کدام بیماران پاسخ مثبت به این کار می‌دهند.»
این نتایج در مقاله‌ای که به صورت آنلاین در مجله‌ی Nature Medicine به چاپ رسیده، توضیح داده شده است.
نوشته: SciNews
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد
ترجمه: زهرا جهانبانی – مجله علمی ایلیاد